- перкалыме
- 1. прич. от перкалаш.2. в знач. сущ. удары, стук, хлопанье. Тып-тымык. Коклан гына южо вере шиштын перкалымыже шокта. А. Филиппов. Полная тишина. Лишь изредка в некоторых местах слышен стук дятла.
Марийско-русский язык (Марла-рушла мутер). 2009.